Czytając „Kopię doskonałą” Małgorzaty Rogali z ręką na sercu można zastanawiać się, czy to na pewno kryminał. W pierwszej części przygód Celiny Stefańskiej nie ma bowiem historii rodem z książek Wojciecha Chmielarza czy Roberta Małeckiego, głównego wątku również nie możemy nazwać kryminalnym. Są jednak pewne elementy, które sprawiają, że książkę czyta się z przyjemnością.
„Kopia doskonała” Małgorzata Rogala
O co w ogóle chodzi z tą „Kopią doskonałą”? Z tylnej strony okładki krzyczą bardzo przyjemne blurby: „Nowa seria mistrzyni kryminału psychologicznego” i „Błyskotliwa, finezyjna i spontaniczna – dokładnie taka jest «Kopia doskonała»! Ta powieść to gwarancja niesamowitej przygody!”. W związku z tym, że jest to moje pierwsze spotkanie z Małgorzatą Rogalą, na podstawie akurat tej pozycji nie mogę odnieść się do pierwszej rekomendacji.
Przeczytaj także: „PUNKT WIDZENIA” MAŁGORZATA ROGALA – RECENZJA
Inaczej jest już z tą drugą, autorstwa Miłki Kołakowskiej, bo pierwsza część przygód Celiny Stefańskiej to bardziej historia Indiany Jonesa, aniżeli Lisbeth Salander i Michaela Blomkvista. Przyznaję, że Rogala nieźle wymyśliła tę historię o Dominice, którą miała we Francji czekać wymarzona praca i udane wakacje. Lecz po wykonaniu kopii obrazu musiała uciekać przed wymiarem sprawiedliwości.
Francja i opisy francuskiego krajobrazu
Wrażenie mogą robić opisy francuskiego krajobrazu i miejsc odwiedzanych przez Dominikę. Do tego stopnia są one oddane, że każdy czytelnik bardzo dobrze będzie się czuł w tej krainie. Natychmiast zapragnie wyjechać tam na wakacje. Wniosek z tego taki, że Francja jest drugoplanowym bohaterem „Kopii doskonałej” i na tym planie w żadnym razie nie odwala chałtury.
Na pewno ciekawy jest również pomysł na główną bohaterkę. Celina jest prywatnym detektywem, a złożoność jej sytuacji życiowej i psychicznej jest abstrakcyjna. Na tyle, że gdybyśmy spotkali takiego „śledczego” to patrzylibyśmy na niego z uśmiechem politowania. A już szczególnie pomyśli tak czytelnik obeznany z tematyką kryminalną.
Wątek kryminalny
Dobra dobra, sporo napisałem już o tej książce, ale jak na razie mało o wątku kryminalnym. I za dużo nie napiszę, byłoby wielkim nadużyciem. W książce nawet padają trupy, ale śmierć dwóch osób nie czyni go kryminałem. Tak jak sam wątek dziewczyny, która została wplątana w przestępstwo nie zmienia powieści obyczajowej w książkę akcji. Jedynym takim momentem, w którym mogliśmy poczuć dreszczyk grozy (albo dreszczyk zaskoczenia) było zakończenie wątku francuskiego. Dodatkowo odkrycie rzeczywistej roli Mileny w całym spisku. Sami przyznacie, że jak na blisko 350 stron to strasznie mało tego kryminału i niespodziewanych zwrotów akcji.
Przeczytaj także: „ZA CENĘ ŚMIERCI” MAŁGORZATA ROGALA – RECENZJA
Szukając informacji o „Kopii doskonałej” znalazłem taką opinię, że jest to książka o kobietach, dla kobiet i przez kobietę napisana. Być może dlatego moje odczucia są takie, a nie inne i uważam, że pierwszej części przygód Celiny bliżej do powieści obyczajowej.
„Kopia doskonała” Małgorzata Rogala – recenzja
Jak na kryminał, książce Małgorzaty Rogali brakuje bowiem emocji, zaawansowanej akcji i ciekawszej intrygi. Nie oznacza to jednak, że po „Kopię doskonałą” nie warto sięgać: kobiety, które lubią podróże i czytanie o pokręconych ludzkich losach oraz przemianach osobowości na pewno znajdą tu coś dla siebie.
Jeśli spodobał ci się ten materiał, może zainteresuje cię również „Dlaczego nie czytamy książek?”!
Więcej ciekawostek o literaturze znajdziesz na naszym Facebooku, Twitterze i Instagramie!
Czytelnik, recenzent i promotor literatury.
Na co dzień wydawca miejskiego portalu Radia Eska w Białymstoku. Zajmuje się bieżącymi sprawami dotyczącymi stolicy Podlasia, jak również całego regionu. Z mediami, wcześniej głównie sportowymi, związany od 2016 roku. Absolwent Wydziału Nauk Humanistycznych Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie. Prywatnie wielki fan mediów społecznościowych, piłki nożnej oraz serialu „Przyjaciele”.
Kontakt: m.lopienski@przeczytane.net
