Okładka książki "Żarcik i inne bardzo różne opowiadania" Antoni Czechow
Książka "Żarcik i inne bardzo różne opowiadania" Antoni Czechow

„Żarcik i inne (bardzo różne) opowiadania” Anton Czechow – recenzja

Anton Czechow, czyli mistrz małych form literackich. „Żarcik i inne (bardzo różne) opowiadania” jest zbiorem doskonałych tekstów rosyjskiego nowelisty, który sztukę pisania opowiadań wprowadził na zupełnie inny poziom.

„Żarcik i inne (bardzo różne) opowiadania” Anton Czechow

Zbiór opowiadań, ze znakomitą „Śmiercią urzędnika” na czele, zabiera czytelnika w niesamowitą podróż. Czechow w każdej ze swoich krótkich historii przedstawia tematy istotne jemu ówczesnych – tak się wydaje na pierwszy rzut oka. Tematy dotyczące klas społecznych, przepełnione krytyką i szyderstwem. Z drugiej strony autor, opisując ludzi o różnej zamożności i rolach społecznych, uwydatnia ich mankamenty i słabości. Opowiadania dotyczą w większości kupców i urzędników, choć nie tylko. Tytułowe opowiadanie „Żarcik” dotyczy bardzo ciekawej miłości, o ile na pewno to miłość.

Przeczytaj także: J.R.R. TOLKIEN – KIM BYŁ TWÓRCA LEGENDARNEGO ŚRÓDZIEMIA? BIOGRAFIA, CIEKAWOSTKI, NAGRODY

Inteligencja i humor Czechowa są oryginalne, nie do podrobienia, a przede wszystkim na najwyższym poziomie pisarskim. Pisząc „najwyższym” jestem w pełni świadom, użytego przeze mnie słowa. Czechow bawi, ironizuje, smuci, zadziwia, czasami wskazuje na kwestie, o których raczej byśmy nie pomyśleli. Każde opowiadanie to osobna historia: krótka, ale jakże treściwa, spójna i kompletna. Rosyjski nowelista udowodnił swoją twórczością, że objętość dzieła nie jest synonimem wielkości. Te opowiadania są niezaprzeczalnym potwierdzeniem tej tezy.

Normalność i absurdy ludzi

Jedyne co przychodzi mi na myśl po przeczytaniu zbioru Czechowa to słowo: genialne. Nie jest ono na wyrost. Zapewniam. Każde opowiadanie jest przenikliwe. Autor pokazuje absurdy, przywary ludzi, a także ich normalność, którą możemy często utożsamiać z groteską. Dlaczego? Życie widziane oczami Czechowa jest pełne humoru. Dostrzegał prostotę, za którą kryła się niedorzeczność. Opisywanie zwyczajnych ludzi, ich problemów oraz uczuć uwydatnia jeszcze mocniej karykaturalność ich poczynań. Można się zastanawiać czy czasy opisywane przez Czechowa cechowały się takimi zachowaniami, czy nie do końca zrozumiana dusza rosyjska wychodzi na pierwszy plan, czy może sam autor przeobraził rzeczywistość w karykaturę?

Okładka książki "Żarcik i inne bardzo różne opowiadania" Antoni Czechow
Książka „Żarcik i inne bardzo różne opowiadania” Antoni Czechow

Z całą pewnością prawda leży pośrodku. Każda wymieniona możliwość nachodzi na siebie nawzajem i tworzy genialność opowiadań. Niemniej jednak pomimo czasów i rosyjskości są one zbiorem swoistych nauk życiowych, na każdy dzień. Zarówno dla zrozumienia swojego zachowania przez każdego z nas, jak i pojęcia, dlaczego inni postępują tak, a nie inaczej. Ciągłość postępowań i postaw ludzkich jest niezmienna. Czasy Czechowa i lata współczesne aż tak bardzo się nie różnią pod tym względem. Usilne próby dostrzegania różnic są zupełnie niepotrzebne.

Uniwersalne opowiadania

Anton Czechow i jego opowiadania są całością i bronią się one pomimo upływu wieku. Nie zestarzały się, mimo ogromnych zmian społecznych i politycznych, a takowe, tym bardziej w Rosji, miały olbrzymi wpływ na całokształt społeczny w Europie. Mają charakter uniwersalny. Ciekawe czy ludzie się tak bardzo nie zmienili, czy autor tak daleko i głęboko zaglądał w społeczeństwo?

Przeczytaj także: „DLA CIEBIE MOGĘ UMRZEĆ I INNE ZAGUBIONE OPOWIADANIA” F. SCOTT FITZGERALD – RECENZJA

U Antona Czechowa wszystko jest poukładane, jest na swoim miejscu. Bohaterowie, otoczenie, emocje, a nawet język. Całość ma charakter kluczowy, nieprzypadkowy. Nie odnalazłem ani krzty niepewności i „chyba” w języku opowiadań. Autor doskonale wiedział, co pisze i w jaki sposób. To kolejny już dowód świadczący o genialności rosyjskiego dramaturga i nowelisty.

„Żarcik i inne (bardzo różne) opowiadania” Anton Czechow – recenzja

Osobiście oniemiałem. Pieję z zachwytu. Wątpię, abym kiedykolwiek przestał. Nie raz jeszcze sięgnę po opowiadania Antona Czechowa i już tkwi we mnie przeświadczenie o kolejnym i kolejnym zachwycie, jaki mnie czeka, gdy przeczytam każde z osobna. Coś niesamowitego. Coś kompletnego. Po prostu genialnego. Wybitność sama w sobie.

Jeśli spodobał ci się ten materiał, może zainteresuje cię również „Dlaczego nie czytamy książek?”!

Więcej ciekawostek o literaturze znajdziesz na naszym FacebookuTwitterze Instagramie!

Zostaw po sobie ocenę!
Spodobał Ci się ten artykuł? Udostępnij go znajomym!

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *