„Pewnej sierpniowej nocy” to książka, którą zdecydowanie warto przeczytać. Szczególnie, jeśli ma się już za sobą „Wyspę” Victorii Hislop. Miłość, tęsknota, żal za stratą oraz znakomitą opowieść – to znajdziecie w tej pozycji.
Materiał powstał dzięki współpracy z Wydawnictwem Albatros.
„Pewnej sierpniowej nocy” to kontynuacja losów bohaterów powieści „Wyspa” Victorii Hislop. Byłam oczarowana lekturą pierwszej części, dlatego z zapałem zabrałam się za drugą. I już na samym początku muszę zaznaczyć, że książkę pochłonęłam bardzo szybko. I zdecydowanie proszę to traktować jako dodatkową zachętę do zapoznania się z tą powieścią.
Zero nudy
Podobnie jak przy „Wyspie”, nie nudziłam się ani przez chwilę. Tym razem nie mamy przeplatania się teraźniejszości z przeszłością. „Pewnej sierpniowej nocy” opowiada wyłącznie o losach bohaterów z lat 50. XX wieku, których poznaliśmy już w pierwszej części. Akcja rozpoczyna się jakiś czas przed tytułową nocą, gdy do mieszkańców Spinalongi (wyspy trędowatych) w końcu uśmiecha się los. Później wszyscy zostają wyleczeni i mogą opuścić wyspę.
„Pewnej sierpniowej nocy” a pierwsza część
Książka nawiązuje zatem do wątków rozpoczętych w „Wyspie”, ale jest swego rodzaju bonusem, bo rozwija je i kontynuuje. Poznajemy historię tragicznego romansu Anny, dalsze losy jej męża Andreasa i kochanka Manolisa. Victoria Hislop najwięcej poświęca właśnie Manolisowi i siostrze Anny -dobrodusznej Marii, która była jedną z mieszkanek wyspy. Dowiadujemy się również jakie były losy małej Sofii, córki Anny i Andreasa.
W drugiej części tej serii jesteśmy już na Krecie (m.in. w Iraklionie), później również w Pireusie, a akcja książki momentami przenosi się nawet do Australii. Mamy zatem więcej wątków niż w „Wyspie”. Z przykrością muszę przyznać, że kwestie dotyczące Spinalongi, które nierozłącznie wiążą się ze wspomnianą książką, nie są tu już jednak tak szczegółowo opisane. To mój największy zarzut wobec „Pewnej sierpniowej nocy”. Drugim będzie na pewno czas w jakim przeczytałam całą powieść, bo bardzo żałuję, że książka była tak krótka. Tak tak, wiem, że na samym początku prezentowałam to jak atut, ale jako wielkiej fance „Wyspy” jej kolejna część po prostu przeleciała przez ręce. Mam jednak wielką nadzieję, że to celowy zabieg autorki i zamierza ona jeszcze kontynuować opowieść w kolejnej części.
Miłość, żal, przebaczenie i tęsknota
Victoria Hislop w „Pewnej sierpniowej nocy” opowiada z jednej strony o nieszczęśliwej miłości Anny i Manolisa, z drugiej o pięknym uczuciu Marii i Nikosa. Jest tu również miejsce na żal, przebaczenie, tęsknotę. Trudne są wizyty Marii w więzieniu, gdy odwiedza mordercę swojej siostry. Życie Manolisa zaś już zawsze będzie naznaczone tęsknotą za miłością i dotychczasowym życiem, które bezpowrotnie utracił w dniu śmierci ukochanej kobiety.
Jak wszyscy bohaterowie ułożyli swoje życie po tej tytułowej sierpniowej nocy? Tego dowiesz się sięgając po książkę Victorii Hislop. Jeśli lektura „Wyspy” już za tobą, to koniecznie sięgnij również po te część, by dowiedzieć się, jak życie potraktowało Marię, Giorgisa, Andreasa, Manolisa Sofię i innych.
Jeśli spodobał ci się ten materiał, może zainteresuje cię „Wyspa”.
Spodobał Ci się ten artykuł? Udostępnij go znajomym!
