„Lekcje chemii” Bonnie Garmus – recenzja

„Lekcje chemii” Bonnie Garmus to opowieść o kobiecie, która w latach 50. XX wieku łamie konwenanse i pokazuje, że inteligencja i determinacja nie mają płci. Elizabeth Zott inspiruje swoją odwagą, ale jednocześnie jej historia bywa naiwna i uproszczona – jak smaczna, ale lekko przesłodzona potrawa, którą trudno uznać za w pełni realistyczną.

„Lekcje chemii” Bonnie Garmus

Czy Elizabeth Zott to inspirująca bohaterka, czy raczej postać zbyt idealna, by była wiarygodna?

Lata 50. XX wieku w USA. Elizabeth Zott jest absolwentką chemii na uniwersytecie UCLA, a do tego niezwykle atrakcyjną, inteligentną i zdeterminowaną kobietą. Uparcie dąży ona do celu, mówi to, co myśli, a przy tym łamie przyjęte zasady i konwenanse, nie poddając się powszechnie uznawanym stereotypom. Dom, macierzyństwo, małżeństwo i kariera robiona na czyichś plecach? Oj nie, to nie Elizabeth Zott. Brzmi znajomo? Postać kobiety jest jakby żywcem wyjęta ze współczesności, ale fabuła dzieje się w połowie minionego stulecia, kiedy wielkie rzeczy tego świata zarezerwowane były dla mężczyzn.

Męskie i szowinistyczne środowisko naukowe, bardzo wyraźnie daje odczuć naszej bohaterce, gdzie jest jej miejsce, ale nie tylko. Liczne przeciwności losu, nie tylko te służbowe, ale również prywatne, wzmacniają ją w walce o swoje (które tu utożsamiamy z pojedynkiem o równouprawnienie kobiet). A dowodem na jej skuteczność jest sukces programu telewizyjnego „Kolacja o szóstej”, w którym bohaterka prezentuje lekcje chemii (lekcje jak wdrożyć zmiany w swoim życiu).

Przeczytaj również: „Skóra po dziadku” Mateusz Pakuła – recenzja

„Lekcje chemii” to literacki debiut Bonnie Garmus i w dwóch aspektach może to dziwić. Mianowicie jeżeli chodzi o język powieści oraz humor, wpleciony tak umiejętnie, że książkę czyta się bardzo przyjemnie. Widać, że Bonnie Garmus żyje z pisania i zręcznie włada piórem. Cała reszta natomiast pokazuje już spore niedostatki. Historia Elizabeth jest mocno naiwna i bardzo płytka, wręcz prosta. Wszystkie problematyczne sprawy w „Lekcjach chemii” podane są w oczywisty (jednostronny), sztampowy sposób i nie pozostawiają czytelnikowi żadnego pola do myślenia.

Tło opowieści, czyli lata 50. XX wieku, potraktowane jest bardzo po macoszemu, tak samo jak kluczowy temat opowieści – feminizm, co sprawia, że książka jako całość traci na wiarygodności. A w ogóle nie dotknąłem jeszcze innych wątków fabularnych (np. córki Elisabeth czy ich psa), które nie mają nic wspólnego z realizmem czy płaskich, niedopracowanych, słabo poprowadzonych bohaterów. Objętościowo też mogłaby być krótsza.

„Lekcje chemii” Bonnie Garmus – recenzja

„Lekcje chemii” jednak mogą sprawdzić się, jako „comfort books”, czyli przyjemne lektury do których można wracać po latach. Bonnie Garmus udało się napisać sprawną językowo powieść, przy okazji przemycić kilka prawd życiowych (i obalić pewne stereotypy – jak np. ten, że przyjaźń między mężczyzną i kobietą nie istnieje) i moim zdaniem lektura tej książki może niekiedy zmotywować czytelniczki do wprowadzenia zmian w swoim życiu. I chociaż nie rozumiem tych zachwytów nad „Lekcjami chemii”, to jeśli ta pozycja spełni powyższe cele, to ja takie czytadło kupuję.

Jeśli chcesz nas wesprzeć, postaw nam KAWĘ! Zastrzyk energii gwarantowany!

Więcej ciekawostek o literaturze znajdziesz na naszym Facebooku, X-ie (dawniej Twitterze) i Instagramie!