„Upragniony syn Iwaszkiewiczów” Wiesław Kępiński – recenzja

Wiesław Kępiński przedstawia niezwykłą historię swojego życia, przepełnioną dramatyzmem, żartem, kulturą polską i oczywiście Jarosławem Iwaszkiewiczem. „Upragniony syn Iwaszkiewiczów” to opowieść o człowieku, o czasach i o polskiej historii. Interesujący portret mężczyzny, który był obok wielkiej postaci polskiej literatury.

„Upragniony syn Iwaszkiewiczów” Wiesław Kępiński

Na wstępie chyba muszę się przyznać, że nie byłem zupełnie przekonany do książki Kępińskiego. Sama postać Iwaszkiewicza kojarzyła mi się niezbyt pozytywnie. Nie dawałem zbyt dużej szansy tej książce. Zdawałem sobie pytanie: co ciekawego może być w człowieku, który znał Iwaszkiewicza? Na szczęście myliłem się, ponieważ „Upragniony syn Iwaszkiewiczów” bardzo mnie wciągnął. Już po przeczytaniu pierwszych stron, pozycja Wiesława Kępińskiego przemówiła do mnie, a dalszą lektura tylko wzmagała ciekawość i dała mi jeszcze większą przyjemność.

Przeczytaj także: „ZŁY TYRMAND” MARIUSZ URBANEK – RECENZJA

Bohaterem książki „Upragniony syn Iwaszkiewiczów” jest nie tylko autor, ale również obrazy jakie przedstawia. Warszawa dziennych lat autora: Stawisko widziane jego oczami. Miejsca i czas stają się bohaterami, dzięki czemu nie dostajemy prostej opowieści o jednym człowieku, ale historię przepełnioną innymi wspomnieniami, co jeszcze mocniej intryguje. Niemal dziecięce spojrzenia na świat, które autor zachował w swojej pamięci, doskonale odwzorowują jego emocje. Kiedy wspomina o strumyku, nad którym bywał, można odczuć dziecięcą fascynację, ale również małą zadumę nastolatka. Kępiński prowadzi czytelnika za rękę, pokazując świat z własnej perspektywy, a jednocześnie opisując rzeczywistość w jakiej żył. Jest to świadectwo czasów i ludzi, którzy otaczali autora.

Uzupełnienie „Dzienników”

„Upragniony syn Iwaszkiewiczów” skonstruowany jest chronologicznie. Wiesław Kępiński oprowadza nas po przedwojennej Woli, relacjonuje wojnę i swoje dramatyczne przeżycia. Wprowadza czytelnika w świat Iwaszkiewiczów, czyli w legendarne Stawisko. Autor przyznaje we wstępie, że jego książka ma być dodatkiem, niejako uzupełnieniem „Dzienników” Iwaszkiewicza. Choć nie czytałem „Dzienników”, bardzo dużo dowiedziałem się z „Upragnionego syna Iwaszkiewiczów”. Choć celem autora było stworzenie dodatku, zdecydowanie udało mu się napisać książkę samodzielnie stojącą pośród literatury związanej z wielkim twórcą.

Przeczytaj także: „LATA” ANNIE ERNAUX – RECENZJA  

Świetnie skonstruowana lektura

Pozycja Wiesława Kępińskiego napisana jest sprawnie. Bardzo dobrze się ją czyta. Nie dłuży się, choć dotyka historycznych kwestii. Sama opowieść Kępińskiego przypomina opowiadanie, uzupełnione w ogrom fotografii, kopii listów, szkiców i rysunków. Muszę oddać że wszystkie dodatki tłumaczące i uzupełniające sam tekst są bardzo dobrze dopasowane. Naprawdę wspomagają czytanie i ukazują niemal namacalnie wszystko, o czym Kępiński opowiada. Można powiedzieć że książka „Upragniony syn Iwaszkiewiczów” jest dodatkami przesycona, ponieważ praktycznie na każdej stronie coś się znajduje. Przyznaję, że początkowo bałem się zgubić tekst i wątki główne. Niepotrzebnie. Świetnie dopasowane uzupełniają całość. Trzeba oddać, że ta pozycja jest bardzo dobrze skonstruowana i wydana.

„Upragniony syn Iwaszkiewiczów” Wiesław Kępiński – recenzja

„Upragniony syn Iwaszkiewiczów” jest książką, w której każdy znajdzie coś dla siebie. Laicy i osoby niezainteresowane polską literaturą również, bo Wiesław Kępiński nie skupia się tylko na Iwaszkiewiczu. Przedstawia świat już nieznany, trochę zapomniany, dzięki tej pozycji jednak wciąż żywy i jeszcze bardziej ciekawy.

Jeśli spodobał ci się ten materiał, może zainteresuje cię również „Dlaczego nie czytamy książek?”!

Więcej ciekawostek o literaturze znajdziesz na naszym Facebooku, Twitterze i Instagramie!