„Bestie. Zbrodnie i kary” Janusz Maciej Jastrzębski – recenzja

O tym, że świat nie jest tylko dobry i kolorowy, wiadomo od zawsze. Jak wyglądają na ziemi przestępstwa te najokrutniejsze, najgorsze, te od których włos się jeży? O tym opowiada „Bestie. Zbrodnie i kary”, szokujący zapis jeszcze bardziej szokujących przestępstw dokonanych przez powojennych seryjnych morderców.

„Bestie. Zbrodnie i kary” Janusz Maciej Jastrzębski

Janusz Maciej Jastrzębski zabiera czytelnika w świat powojennej Polski, przepełniony zbrodnią. Historie, które opisuje są straszne, przerażające i niepojęte dla każdego z nas. Przeciętny człowiek nie zastanawia się, czy jego sąsiad zakopał kochankę albo, czy sąsiadka nie czeka rano z nożem, aby nas zadźgać. Jarzębski przybliża nam ludzi znanych opinii publicznej i takich, o których się wiele lat milczało. Mniejsze i większe sprawy morderstw wpisane są w powojenną Polskę. Niektóre zostały nagłośnione, inne mniej, a jeszcze inne w ogóle. Janusz Maciej Jastrzębski opisuje wszystkie, te znane i mniej. Ja na przykład o wielu z tych seryjnych morderców nie miałem pojęcia. A o innych czytałem, słyszałem. Myślę, że jak każdy.

Przeczytaj także: „DZIENNIK KATA” JOHN ELLIS – RECENZJA

Suche fakty, zero ocen

Jak się okazuje, nie musimy daleko szukać dziwnych, chorych lub fascynujących historii. Wręcz przeciwnie. Na naszym podwórku miał miejsce równie patologiczne, filmowe i wzięte wprost z ostrych thrillerów sceny. Poprzez takie spisane i sparafrazowane dokumenty rośnie świadomość bestialstwa innych ludzi. Myślę, że przede wszystkim zrozumiałem jak niedaleko każdego z nas, świat zła istnieje. Czy ma się dobrze? Nie wiem. „Bestie. Zbrodnie i kary” nakreśliła mi obraz nienawiści, niewiedzy, niepewności, koszmarów i strachu, ale nie odpowiedziała na żadne pytanie. Janusz Maciej Jastrzębski raczej chciał przedstawić fakty, pomijając oceny. Co z całą pewnością jest dobre. Ocenianie chorego człowieka, seryjnego mordercy, zawsze będzie negatywne. Nie powinno wprost wmawiać czytelnikowi jak ten ma rozumieć opisywane zachowania i sytuacje. Nie dostrzegłem żadnej infantylnej uwagi autora, ani jego próby prowadzenia wartościowania w swojej narracji. Sucha relacja szokuje wystarczająco. Zbędne więc byłyby jakiekolwiek sugestie autora.

Niczym dobry dokument

„Bestie. Zbrodnie i kary” jest skonstruowana jako dokument. Są momenty, które stwarzają pozory odejścia od dokumentalności, chyba aby zaciekawić bardziej czytelnika i nakreślić małą fabularność danego wydarzenia. Czcionka również przypomina tekst akt kryminalnych. Sam wygląd przypominał mi surowy, oschły, szary świat, w który przenosi Janusz Maciej Jastrzębski. Bywa, że język wchodzi na porównania potoczne, co mnie osobiście raziło, ponieważ jeśli coś ma przypominać dokument, taką formę winno mieć w całości. Tych wstawek i porównań aż tak wiele nie było. Na szczęście. A mogłoby nie być wcale. Niewielka liczba owych wstawek jednak nie przeraża.

Przeczytaj także: „SPOWIEDŹ POLSKIEGO KATA” JERZY ANDRZEJCZAK – RECENZJA

Lektura „Bestie. Zbrodnie i kary” jest ciekawa, mimo szoku jaki można doznać przy poszczególnych opowieściach. Czytanie o zbrodniach i ich relacjach nie jest proste, lecz z całą pewnością interesujące, tym bardziej że cała książka-dokument podzielona jest na krótkie rozdziały, a w każdym z nich osobna sprawa. To z całą pewnością pomaga czytać i nie miesza poszczególnych opowieści i wątków ze sobą. Przyjemność z czytania to prawdopodobnie kiepski dobór słów, ale lektura przyniosła mi satysfakcję intelektualną, co zdecydowanie tylko dobrze świadczy o autorze i jego książce.

„Bestie. Zbrodnie i kary” Janusz Maciej Jastrzębski – recenzja

Polecam „Bestie. Zbrodnie i kary” każdemu zainteresowanemu historią. Czy jest to książka dla każdego? Chyba nie. Ale dla każdego o mocnych nerwach i każdego pasjonata trudnej, czasem niedopowiedzianej historii Polski, w szczególności tej mrocznej, ponurej i pominiętej.

Materiał powstał dzięki współpracy z Wydawnictwem Aktywa.

Jeśli spodobał ci się ten materiał, może zainteresuje cię również „Dlaczego nie czytamy książek?”!

Więcej ciekawostek o literaturze znajdziesz na naszym Facebooku, Twitterze i Instagramie!