„Wybrzeże Chicago” Stuart Dybek – recenzja

​„Wybrzeże Chicago” Stuarta Dybka to zbiór opowiadań, który przenosi czytelnika do etnicznych dzielnic południowego Chicago lat 50. i 60. XX wieku. Stuart Dybek, sam wychowany w tych rejonach, tworzy literacki portret miasta, w którym codzienność miesza się z nostalgią i poetycką refleksją.​

Materiał powstał dzięki współpracy z wydawnictwem Księgarnia Akademicka.

„Wybrzeże Chicago” Stuart Dybek

W książce „Wybrzeże Chicago” Stuarta Dybka przenosimy się do wielokulturowej dzielnicy Chicago, zamieszkanej głównie przez imigrantów z Europy Wschodniej. Autor w krótkich opowiadaniach maluje barwny, często nostalgiczny obraz dorastania w robotniczym środowisku lat 50. i 60. XX wieku. Głównymi bohaterami są dzieci i młodzież, którzy próbują odnaleźć swoje miejsce między tradycją rodzinnych kultur a nowoczesną, amerykańską rzeczywistością. Historie te, choć osadzone w konkretnym czasie i miejscu, poruszają uniwersalne tematy dorastania, tożsamości i pamięci.

Przeczytaj również: „Zabić drozda” Harper Lee – recenzja

Stuart Dybek operuje językiem pełnym poetyckości i zmysłowości, co sprawia, że nawet najprostsze wydarzenia nabierają głębokiego znaczenia. W opowiadaniach przeplatają się elementy realizmu z magią i snem, dzięki czemu czujemy atmosferę na pograniczu rzeczywistości i wspomnień. Ważne w tych opowiadaniach jest również ukazanie, jak przeszłość wpływa na sposób postrzegania świata, szczególnie przez dzieci wychowywane w cieniu kulturowego dziedzictwa. „Wybrzeże Chicago” to nie tylko portret miasta i jego mieszkańców, ale też hołd dla pamięci i opowieści, które kształtują tożsamość człowieka.

„Wybrzeże Chicago”, czyli książka zaskakująca

„Wybrzeże Chicago” Stuarta Dybka to zaskakująca książka, która pokazuje życie emigrantów inaczej, niż zazwyczaj. Autor nie skupia się na sobie, ale zaprasza czytelnika do świata południowego Chicago – miejsca pełnego różnorodności, zmian i codziennych problemów zwykłych ludzi. Zamiast jednej, ciągłej historii, dostajemy wiele krótkich (i bardzo krótkich) scen, wspomnień czy obrazów, które razem tworzą opowieść o mieście i jego mieszkańcach. Stuart Dybek pisze raz poetycko, innym razem jak reporter – miesza style, by lepiej oddać nastrój każdej sytuacji. Mimo braku wielu zwrotów akcji czy sensacyjnych wydarzeń, książka jest pełna emocji i zmysłowych wrażeń – czuć w niej zapachy, smaki, dźwięki i codzienność życia wśród różnych ludzi.

Przykładem jest pierwsze z opowiadań, opatrzone tytułem „Chopin w zimie”. Narratorem jest chłopiec z polskiej rodziny, który uważnie patrzy na świat wokół siebie. Jego dom to miejsce, gdzie panują zasady i szacunek, ale też punkt, z którego wyrusza poznawać innych. Stuart Dybek z czułością opisuje postacie – starszych, którzy przeżyli wojnę, kolegów z sąsiedztwa, kobiety z dziwnymi nawykami czy przypadkowe osoby spotkane na ulicy. Matka troszcząca się o poprawność języka polskiego. Kobieta tracąca przytomność w kościele. Dziewczyna, która od momentu przyjazdu do Stanów Zjednoczonych śmieje się podczas snu. Każdy bohater jest wyrazisty i generujący emocje.

Chicago, choć jest tylko tłem, staje się tu ważnym bohaterem – żywym, barwnym, pełnym kontrastów. To książka o tym, jak ludzie tworzą wspólny świat w nowym kraju, mimo że czasem się nie rozumieją. Każdy szczegół ma znaczenie, a każda scena składa się na szerszy obraz życia – pełnego piękna, trudności i nieoczywistych historii.

Książka „Wybrzeże Chicago” pełna jest barwnych opisów, które pokazują piękno codzienności oczami wrażliwego młodego chłopaka, zawieszonego między rodzinnym domem a surową rzeczywistością miasta. Ale nie tylko, bo mamy tu również postać seniora, zdeterminowanego, żeby żyć, i straumatyzowany polskimi doświadczeniami wojennymi. Narrator przedstawia ludzi, ich związki z miejscem, w którym żyją, a także ich codzienne życie pełne smaków, zapachów i trudnych wyborów narzucanych przez system.

„Wybrzeże Chicago” Stuart Dybek – recenzja

„Wybrzeże Chicago” to zbiór krótkich opowiadań, który z niezwykłą wrażliwością ukazuje codzienność w wielokulturowych dzielnicach południowego Chicago lat 50. i 60. XX wieku. Stuart Dybek posługuje się językiem pełnym zmysłowości i poetyckich obrazów, kreśli portret dzieci i młodzieży próbujących odnaleźć własną tożsamość między dziedzictwem rodzinnych tradycji a wyzwaniami amerykańskiej rzeczywistości.

Książka przypomina, że dorastanie to nie tylko proces dojrzewania do nowych ról, ale też nieustanne mierzenie się z tym, co w nas najgłębsze – pamięcią, korzeniami i marzeniem o lepszym jutrze. Bo czasem najbardziej niezwykłe podróże zaczynają się właśnie tam, gdzie codzienność splata się z tęsknotą.

Jeśli chcesz nas wesprzeć, postaw nam KAWĘ! Zastrzyk energii gwarantowany!

Więcej ciekawostek o literaturze znajdziesz na naszym Facebooku, X-ie (dawniej Twitterze) i Instagramie!