„Polak” J.M. Coetzee – recenzja

„Polak” J.M. Coetzee opowiada o miłości i namiętności, zanurzonej w barwnej scenerii Barcelony. To lektura dla tych, którzy szukają czegoś więcej niż tylko opowieści o miłosnym związku – to historia o ludzkich emocjach, potrzebie bliskości i nieodwzajemnionej namiętności.

„Polak” J.M. Coetzee – recenzja

Powieść rozpoczyna się od pozornie zwyczajnego spotkania biznesowego. Spotykają się w Barcelonie – polski pianista i hiszpańska mecenaska sztuki. W pierwszej chwili nic nie zapowiada, że połączy ich coś więcej niż tylko jeden wspólny wieczór. Choć główna bohaterka, Beatriz, nie rozumie, dlaczego ulega Witoldowi, nie potrafi oprzeć się zachwytowi, który dostrzega w jego oczach. Widzi i czuje, że dla kogoś jest najważniejsza na świecie. To sprawia, że spędza z nim czas, romansuje wyjeżdżając do Brazylii czy zapraszając Polaka do rezydencji rodziców swojego męża.

Przeczytaj także: „BIAŁOŚĆ” JON FOSSE – RECENZJA

Powieść „Polak”, którą napisał J.M. Coetzee, to kameralna i subtelna opowieść o dwojgu samotnych ludziach. Pełno w niej niedopowiedzeń i intryg, które prowokują do odpowiedzi na pytania, skąd bierze się fascynacja, kiedy rodzi się namiętność i czym jest miłość. Wzajemne przyciąganie i konflikty, jakie wynikają z różnic kulturowych i osobistych doświadczeń, są przedstawione w sposób autentyczny i angażujący. To powieść pisana językiem zwięzłym, bardzo zwięzłym, a intensywnym w emocje.

Bohaterowie i język powieści

Pierwsze, co wrzuca się w oczy czytając książkę laureata Literackiej Nagrody Nobla z 2003 roku to świetnie wyrysowane psychologiczne portrety bohaterów. W „Polaku” nie ma ich za wiele, lecz jeśli są, to główni bohaterowie zostali przedstawieni w sposób rozbudowany i przemyślany. A przede wszystkim, wydają się być absolutnie autentyczni pośród całej tej gęstej atmosfery, która im towarzyszy. Jest w niej ogrom emocji, które nie są wcale mniejsze po rozstaniu bohaterów.

Język użyty przez Johna Maxwella Coetzee jest klarowny i wyrazisty, co pozwoliło mi wczuć się w atmosferę opowieści. Fabuła toczy się spokojnie i powoli, jakby tempo było dostosowane do powolnego życia zarówno polskiego pianisty jak i hiszpańskiej mecenaski sztuki. Napięcie budowane stopniowo przez Coetzee sprawia, że książkę czyta się ze sporym zainteresowaniem, nie pozwalając oderwać się od kolejnych stron. Narracja odbywa się dwojako, raz opowiada nam historię bohaterką, niekiedy sam autor zwraca się bezpośrednio. Lecz głównie to refleksje i przemyślenia kobiety możemy przeczytać, to kobieta jest postacią, na której oparta jest fabuła.

„Polak” J.M. Coetzee – recenzja

„Polak” to nie tylko opowieść o romansie, ale także głęboka refleksja nad naturą miłości i namiętności. Autentyczność emocji i subtelność w przedstawieniu relacji między bohaterami sprawiają, że książka wykracza poza schematy konwencjonalnych romansów. To opowieść o tęsknocie za bliskością, niezależnie od wieku i przysięg składanych w przeszłości. J.M. Coetzee porusza również temat namiętności, w tym tej nieodwzajemnionej, co nadaje książce dodatkowej głębi.

„Polak” J.M. Coetzee to powieść, która zachwyca swoją kameralnością i subtelnością. Dzięki świetnie wyrysowanym psychologicznym portretom bohaterów, klarownemu językowi oraz głębokim refleksjom nad miłością i namiętnością, książka ta wyróżnia się na tle innych romansów. To lektura dla tych, którzy szukają czegoś więcej niż tylko opowieści o miłosnym związku – to historia o ludzkich emocjach, potrzebie bliskości i nieodwzajemnionej namiętności.

Jeśli chcesz nas wesprzeć, postaw nam KAWĘ! Zastrzyk energii gwarantowany!

Więcej ciekawostek o literaturze znajdziesz na naszym Facebooku, X-ie (dawniej Twitterze) i Instagramie!