Jak bardzo miłość do drugiego człowieka może przesłonić nam jasność umysłu? Czy uzależniające i obezwładniające uczucie może prowadzić do katastrofy? Aleksandra Polańska w książce „Zdradzona” pokazuje nam, do czego mogą doprowadzić kłamstwa oraz niewierność.
„Zdradzona” Aleksandra Polańska – obsesyjna miłość przyczyną katastrofy?
Izabela Szulc wiedzie z pozoru idealne życie. Jest chwytliwą pisarką, ma kochającego męża i rodzinę, której inni mogą jej zazdrościć. Wszystko zmienia się w chwili, gdy kobieta dowiaduje się, że jej mąż ją zdradza.
Bohaterka całe swoje dorosłe życie opiera na traumie z przeszłości, związanej z rozbitą rodziną, w której się wychowała. Nie chcąc dopuścić do zburzenia szczęścia własnej rodziny, jest w stanie zrobić wszystko. Uważa, że robi to dla dobra swoich dzieci. Jednak jej postępowanie doprowadza do ciągu katastroficznych wydarzeń. Izabela wierzy, że zmiana otoczenia pozwoli odciąć się od bolesnych wspomnień. Wraz z mężem decyduje się na przeprowadzkę do Gdyni. Jednak zmiana adresu nie oznacza zmiany uczuć. W Izabeli narasta zazdrość i podejrzliwość – szczególnie wokół młodszej kobiety, która zaczyna się kręcić wokół jej męża.
Przeczytaj również: „Nie kłam” Freida McFadden – recenzja
Z czasem bohaterka nie wie już, w co wierzyć. Problemy rodzinne przekładają się również na jej pracę twórczą. Życie kobiety zaczyna przypominać psychologiczną grę, w której stawką jest nie tylko jej związek, ale również zdrowie psychiczne. Granica między prawdą a wyobrażeniami zaciera się, prowadząc do katastroficznych konsekwencji.
Aleksandra Polańska konsekwentnie pokazuje, jak zdrada wpływa na tożsamość i percepcję rzeczywistości. Postać głównej bohaterki „Zdradzonej” Izabeli Szulc jest napisana tak, byśmy weszli głęboko w jej psychikę. Autorka stosuje narrację z wnętrza głowy bohaterki, co wzmacnia autentyczność, ale też pokazuje, jak łatwo możemy utknąć w jej „obsesyjnych” myślach. Autorka prowadzi narrację w dwóch osiach czasowych – teraźniejszości i retrospekcjach. Pozwala nam to stopniowo odkrywać okoliczności zdrady i obserwować, jak przeszłość przenika do obecnego życia Izabeli. Punktem zapalnym przemiany osobowości jest tu zdrada. Autorka eksploruje pytanie: „Czy da się naprawić związek po zdradzie, czy raz utracone zaufanie znika na zawsze?”. Fabuła jest niejednoznaczna – Aleksandra Polańska nie serwuje moralizatorstwa, raczej pokazuje skutki psychiczne i emocjonalne.
To, co może spowalniać dynamikę to powtarzalność myśli i wspomnień. Momentami zagadka kryminalna wydaje się podporządkowana wątkom obyczajowym, więc osoby szukające thrillera mogą być zawiedzione.
„Zdradzona” Aleksandra Polańska – recenzja
„Zdradzona” nie jest typową opowieścią o zemście po zdradzie, tylko studium rozkładu relacji i tożsamości. Fabuła nie daje prostych rozwiązań, a finał sugeruje, że zdrada zostawia ślad, niezależnie od tego, co się później wydarzy. Aleksandra Polańska operuje schematem thrillera psychologicznego, ale stawia większy nacisk na emocjonalną wiwisekcję niż na dynamiczne zwroty akcji.
MONIKA BARTCZAK (sprawdź profil autorki na Instagramie)
Jeśli chcesz nas wesprzeć, postaw nam KAWĘ! Zastrzyk energii gwarantowany!
Więcej ciekawostek o literaturze znajdziesz na naszym Facebooku, X-ie (dawniej Twitterze) i Instagramie!
Paweł Łopienski